purple nails

Je moet zeilen op de wind van vandaag

Saturday, August 06, 2005

Nare droom

Het zal wel in het weer zitten ofzo, maar ik heb vannacht ook heel eng gedroomd! (met 'ook' bedoel ik; zie Hannah's blog maar..).

Ik zat op een trienstation met mijn moeder samen en we hadden het heel gezellig met zijn tweetjes. We zaten op de rand van het perron te kletsen. Aan de overkant van het perron zagen we een groepje alternatief uitziende pubers, zoals een punker met een knalrode hanenkam enzo. Mijn moeder zei dat ze het grappig vond om van die extreem uitziende jongeren te zien in zo'n boerengat (jawel, we zaten blijkbaar op het station van een boerengat). Ik antwoordde dat het juist in van die kleine plaatsen veel voorkwam dat pubers zich zo extreem kleedden om zich af te zetten tegen het gangbare boerenleven.

Op dat moment zag ik in ene een jongen lopen die ik van de middelbare school ken (hij was op de middelbare school altijd de pispaal en niemand vond hem aardig).Hij had een heel kleurig tie-dye shirt aan en had een enorm gelukkige en tevreden glimlach op zijn gezicht. Hij zag er zo gelukkig uit!

Hij liep recht op ons af en sprong van het perron aan de overkant af en liep het spoor op om aan de overkant te komen. Hij bleef constant die grote glimlach houden. Hij keek recht vooruit en liep met van die typsiche grote stappen die hij op de middelbare school al had.

Maar toen...hij was bíjna bij het perron aangekomen. Hij hoefde in feite alleen nog maar het perron op te springen. In ene zag ik dat er een trein aankwam.

De trein reed zo over hem heen!

Met een enorme ruk verdween hij met een noodgang onder de trein. Pastboem!

Ik schrok me dood! Ik begon vreselijk te huilen en te trillen en ik wist niet waar ik het zoeken moest. Ik liep totaal overstuur naar een telefoon die aan de muur hing op het station en probeerde het alarmnummer in te toetsen maar ik was zo erg aan het trillen dat het me niet lukte. Ik zag hoe ik telkens 0112 en 11112 intoetste. Toen draaide ik me om maar ik durfde niet naar beneden te kijken, want ik vond het zo verschrikkelijk!! Hij was net zo gelukkig en tevreden en dan in ene komt er een trein aan die hem zo in een enorme snelheid doodde!!

En jawel toen schoot ik wakker. Mijn gezicht zat vol met tranen en mijn ogen waren zeiknat. Ook voelde mijn borstkas totaal vermoeid.
Normaal gesproken ligt mijn vriend naast me maar ik was vannacht niet bij hem. Als ik dat vermoeide gevoel in mijn borstkas heb vertelt mijn vriend altijd hoe ik heb liggen jammeren en onregelmatig heb liggen ademen in mijn slaap. Dus dat zal nu ook wel het geval zijn geweest.

Ik weet dat het een droom was en niet echt, maar ik ben er toch een beetje ondersteboven van.

Stom he?

1 Comments:

At 3:01 AM, Anonymous Anonymous said...

Jakkiebah! Niet leuk zulke dromen. nee is niet stom dat je je daar even rot van voelt, dat heb ik ook! Soms kan ik zelfs als ik al wakker ben mij nogsteeds een beetje bang voelen . Alsof je niet helemaal realiseert dat het een droom was. Hebben we allemaal weleens (hoop ik) haha
liefs, hannah

 

Post a Comment

<< Home