purple nails

Je moet zeilen op de wind van vandaag

Friday, December 29, 2006

Vreemde ontmoeting

Het leven is hard, dat weet ik inmiddels wel.
Genoeg meegemaakt ter afsluiting van dit jaar, dit moeizame 2006, om hier nu wel zeker van te zijn.

Ik denk dat ik dan ook wel allang genoeg redenen heb gehad om mijn kop te laten hangen en dagen niet meer uit bed te komen.

Met dit in gedachten reed ik gistermiddag op de brommer door de stad heen. Ik kwam aan bij een zebrapad. Daar stond een man op het punt om over te steken. Hij keek mij met een onzekere blik aan, waarop ik rustig afremde en hem met een glimlachje gebaarde dat hij gerust over kon steken.
De man strompelde vervolgens met moeite over het zebrapad heen, zijn beide benen stonden scheef en zijn rug stond gebogen. Ik keek naar hem en het schoot even door mijn gedachten heen dat zijn moeizame manier van lopen veel weg had van hoe ik de afgelopen tijd emotioneel gezien door het leven ga.

Tot mijn verbazing liep de man niet door, maar kwam regelrecht op mij af gelopen. Hij keek mij recht in mijn ogen aan. Ik werd er een beetje onrustig van. Maar alles was goed..

Toen hij mij eenmaal bereikt had, pakte de man mijn onderarm stevig vast. Er verscheen een grote brede glimlach op zijn gezicht.
Met grote ogen keek hij me recht aan en zei me dat ik er echt wat van moest gaan maken dit aankomende jaar, dat ik mijn kop niet mocht laten hangen en dat wij er allebei vertrouwen in moesten hebben. Nog even kneep hij zachtjes in mijn arm en indringend zei hij me op een bijna fluisterende manier 'alles komt goed! ALLES KOMT GOED. Heb vertrouwen meisje...'
Ik voelde spontaan een golf van emotie door mijn lijf heen gaan. Daarop pakte ik zijn arm ook vast en zei hem met een even zo grote glimlach 'dat beloof ik....doe jij hetzelfde'.
Hierop knikte de man en we wenste elkaar fijne dagen toe waarna hij zijn weg vervolgde en ik ook weer verder reed.

Wat een mooie ontmoeting met een vreemde. Zomaar midden in de stad. Maar het was alles wat ik even nodig had op dat moment. Alsof hij mijn gedachten kon lezen.
Ik vond het prachtig.


Dat zijn toch de kleine fijne dingetjes in het leven die je zomaar overkomen. Dan heb je de dag daarvoor nog één van de meest afschuwelijke nachten van je leven gehad en dan is daar opeens een totaal onbekende die zich zo over je ontfermt.


Dank je wel vreemdeling..ik zal mijn uiterste best doen om mijn belofte waar te maken.


3 Comments:

At 2:59 PM, Blogger Hannah said...

lieve marieke
er zullen nog veel vreselijke nachten komen , statistisch gezien dan :o) maar overal leer je van en maakt je sterker.maar ik ben blij dat ik jou vriendin ben en ik denk dat dit soort dingen geen toeval zijn. wat bijzonder! en inderdaad, alles komt goed... knuffel!

 
At 6:25 PM, Anonymous Anonymous said...

damn, kan ik niet even een week of wat offline gaan zonder terug te keren naar een update-loze internet wereld?!?!?!

Svensk Flicka uitgezonderd.

Maar over dat verhaal; heel apart ja.
jij trekt toch altijd de ...."aparte" mensen aan.

Ik ook, maar mij proberen ze alleen hasjies te verkopen.

oneerlijk.

 
At 6:26 PM, Anonymous Anonymous said...

6:25 PM ?!?!!

bullsjit!
zo laat maak ik het nou ook weer niet tegenwoordig!

 

Post a Comment

<< Home