purple nails

Je moet zeilen op de wind van vandaag

Sunday, February 26, 2006

Een opdracht voor iedereen die dit leest! :)

Oke Marijn, daar is weer een nieuw stukje..


Ik zit nu in mijn schattige woonbootje, sigaretje erbij, alleen mist de koffie nog(ohoh wat leef ik toch gezond :s). De koffie gaat goed komen, ik moet alleen mijn nieuwe senseo apparaat nog even een plekje geven.

Allejezus wat heb ik gisteren veel geslapen. Beetje veel emoties, vandaar. 'S middags ben ik rond een uur of 15.00 mijn bed ingedoken en ik werd rond 22 uur wakker. Even wat gegeten en tot een uurtje of 2 des nachts heb ik achter internet gezeten, daarna weer het bed ingedoken en tadaa rond 11 uur ontwaakte ik weer.

Morgen maar weer werken voor de komende 3 dagen, denkend aan de centen.

Zo zie je maar weer; ik heb weinig beleefd. Nouja op zich best wat beleefd, maar niet alles hoeft op internet :(. Vrijdagavond nog uit geweest. Best leuk gehad. Mijn vriendin had veel aanspraak, ik totaal niet. Achja..


Ik bedacht me laatst iets. Veel mensen zitten in een dip op het moment, same here. Daarom dacht ik aan een moment waarop ik me erg gelukkig voelde en me toen ook bewust heb voorgenomen die situatie en dat gevoel niet meer te vergeten.

Ik was met mijn opleiding 4 dagen naar Frankrijk geweest. Naar de kathedraal van Chartres en had daar een aantal veel te zweverige dagen doorgemaakt. De kathedraal kwam mij ook mijn neus uit, vandaar dat ik en een ander meisje de kathedraal omgedoopt hadden tot 'de Kuttedrol' (Hey kom op, 't was wel met een slok op al dansend op Prince's Sexy Motherf-cker..even afreageren met zn tweetjes in een verlaten kantine terwijl de rest immer serieus lag te slapen). Eenmaal terug in Leiden stapte ik het station uit en daar stonden mijn favoriete jongetjes mij al op te wachten. De in de prak gereden auto geparkeerd op een taxi standplaats, alwaar keihard de rock en roll van Ten Years after uit de boxen galmde en Joost met zn ogen dicht in Ayala's Mac Donalds outfit (incl. klep en broche)heerlijk stond te dansen en Rembrandt mij lief aankeek met zijn haren alle kanten uit. Ik dacht toen bij mezelf 'oh heerlijk, daar zijn ze!' En vervolgens vlogen ze mij om mijn nek heen en werd ik vergezeld van lieve knuffeltjes en kusjes :). Achter mij zag ik een aantal dames van mijn opleiding bedenkelijk en verbaasd kijken ('dat stille meisje met zulke figuren??!!'). Fantastisch! :D. Let wel, in de klas was ik de stille introverte die altijd haar studieplicht deed en zsm weer weg vluchtte uit school.


Daarom aan een ieder die dit leest de vraag:

Vertel mij hier wat jouw gelukkige moment was.

Denk even diep na, al duurt het dagen voordat het op komt..Maar vertel het mij. Al is het maar zo klein. Ik hoop zo uiteindelijk een mooie collectie happy thoughts te lezen. Das toch fijn? :)


Voer geen oorlog, voer eendjes! ;)


Nog zoiets moois, een foto uit de film Turks Fruit van de welbekende scene in de regen :