quit my job blowing leaves..

Ik ben gestopt met werken bij de bank. Uitzend-invoerder af, sinds gisteren.

THANK GOD


Ik heb er in totaal 3 maandjes gewerkt en dan 3 dagen in de week. Ik zat daar achter mn computer en voerde in. Niets meer en niets minder. En nu was het wel welletjes.


Op mijn laatste dag gebeurde er iets wat in mijn top 3 van meest absurde ervaringen tot nu staat...

Het was 16.45 uur en ik zat uiteraard weer achter die godvergeten pc cijfertjes in te voeren. Opeens viel het me op dat het kantoorgedeelte waar ik zat vol begon te stromen met medewerkers. Waarop ik op een gegeven moment maar eens begon te vragen wat al die lui daar kwamen doen. Het antwoord bestond uit week glimlachende blikken en verder niks. Vreemd, heel vreemd.

Maar het kon nog veel vreemder..

Vervolgens stond de manager in pak op en ging voor mijn neus staan. In zijn handen had hij een groot kado..
En daar begon hij 'Nou Marieke, vandaag is je laatste dag..'. Waarop ik direkt op stond want ik dacht hij gaat me even snel een kadootje geven en thats it.

Maar hij bleef door praten en praten. Jawel, de beste man was zowaar een complete speech aan het houden (!?..)en inmiddels stond er zo'n 25 man om me heen naar me te glimlachen!
Hij sprak iets over mijn inzet voor het bedrijf en bedankte me e.d. Ik was inmiddels zo geschrokken en verbaasd dat ik hem niet helemaal goed heb gevolgd. Ik zat daar maar een beetje gedesillusioneerd in de rondte te kijken. Ik ben ook maar meteen weer gaan zitten toen ik tot de ontdekking kwam dat deze man niet stopte met zijn babbeltje.
Uiteindelijk eindigde hij met 'wij willen je daarom bij deze dit overhandigen'. Waarop ik maar iets zei van 'uhhh...nou bedankt hoor...'.
Omdat al die mensen mij schaapachtig aan bleven kijken, begreep ik dat ik dat kado maar meteen open moest maken. Het was een bodyshop pakket met cremetjes etc. Vervolgens zei ik dan maar weer 'uhhhhh....goh........be...bedankt he...?..'. En direct daarop kreeg ik een kaart in mn handen gedouwd met van elke medewerker een krabbeltje dr op. Die mensen bleven daar maar staan kijken. Dus ik zei dan maar weer een keer 'nou....bedankt?'.
Daarop gingen ook de laatste 3 mensen die nog op hun stoel zaten in eens op staan en zette de manager een groots applause in dat direkt gevolgd werd door de overige mensen..

IK KREEG EEN STAANDE OVATIE


Ik voelde een enorme lachvlaag door mn lijf heen gaan en was totaal verbaasd. Dit was gewoon exact als in die reclame: 'het waren 2 fantastische dagen!'

Ik moest na deze absurde vertoning nog 3 kwartier daar serieus zitten werken terwijl ik eigenlijk het liefst keihard had willen lachen en had willen roepen 'jullie zijn hartstikke gestoord!!! whahahahahahaaa!!!!!'. Ik heb me kunnen inhouden en heb mn lachbuien kunnen onderdrukken met kleine glimlachjes die zo nu en dan spontaan opkwamen.

Eenmaal verlost op de brommer op weg naar huis heb ik gigantisch zitten lachen en zag de hele idiote situatie meerdere keren voorbij komen. Ik voelde de tranen van het lachen zelfs over mn wangen glijden. Wat een maffe gebeurtenis!! hahahahahaa


Want waarom kreeg ik een applause? Ik kreeg er gewoon geld voor hoor.. En trouwens; ze kennen me niet eens daar. Bovendien heb ik daar maar 3 maandjes gewerkt en dan ook nog eens maar drie dagen in de week via een uitzendbureau. Hahaha je had mn kop eens moeten zien..heb ik weer hoor. Midden in de belangstelling.



Wat ik overigens wél leuk vond daar was hetgeen ik allemaal tegenkwam tijdens het invoeren. De mooiste achternamen heb ik genoteerd in mn agenda want die waren te prachtig om ooit te vergeten..


Ik zal ze even hieronder noteren:


Mevrouw Takke (Takkewijf ;)

Meneer Backus (Brabants voor lelijk smoelwerk)

Mevrouw De Pijper

Meneer Bouten

Meneer Assman (op zn Engels uitgesproken)

Meneer Schotanus

en de twee mooiste (hey, ik heb het niet verzonnen hoor..):

Mevrouw Paalvast

en Meneer Blaauwijkel (hahah op zn Oud-Hollandsch)


Kortom: Het waren 12 fantastische weken (ahum)

Vrijdagavond bij een vriendin geweest in Haarlem. Argh spin, momentje.. Das nu het nadeel van het wonen op een woonboot...spinnen. Gelukkig ben ik niet bang voor spinnen. Ik vind ze eerder fascinerend. Ik geloof dat mijn kleine vriend de dans ontsprongen is overigens, hij zat niet in mn lege kopje toen ik hem zojuist vrij wilde laten buiten.

Afin, vrijdagavond bij een vriendin geweest dus. Ik voelde me niet op en top maar toch een leuke avond gehad. Veel gepraat en nog even gedanst bij haar thuis met de muziek heel hard aan :). Gisteravond uitgenodigd voor een feest in Brabant maar omdat ik me dus niet heel erg lekker voelde ben ik maar vroeg naar bed gegaan. En dan nu weer een frisse dag begonnen. Met mijn lenzen in. Tis nog steeds wennen, hoewel het in en uit doen vrij snel gaat, gelukkig.
Eigenlijk verder niet veel nieuws onder de zon. Comme si, comme sa. Ben blij dat het weer mooier wordt, daar was ik wel aan toe.